Wat ben ik blij en trots dat ik deze tas na heb kunnen maken. Begin 2020 kreeg dé tas van mijn oma. Ze had mij er al jaren verhalen over verteld, maar nu kreeg ik hem van haar.

Zelf kreeg ze de tas van mijn opa voor hun 25 jarig huwelijk. De tas is van slangenleer gemaakt en kreeg ze in combinatie met een paar bijpassende schoenen. Ze had al jaren de tas niet meer gebruikt omdat slangenleer al jaren verboden is en ze er niet meer mee over straat durfde. Ze was zeer zuinig op de tas, ze nam hem vroeger alleen mee als er speciale avondjes waren bij het bedrijf waar mijn opa werkte. ‘Maar dan hield ik hem goed vast en legde ik hem altijd op mijn schoot’.

De foto hier rechts is een foto van het 25-jarig huwelijksfeest. Op de foto links zie je hoe ik de tas meenam naar haar begrafenis. Ik heb hem nagemaakt omdat ik van haar heb leren naaien, zij heeft mij geleerd wat mode inhoudt en hoe je van niets, iets kunt maken.

Ik had een paar weken gelden al het hele patroon uitgedacht. Dit teken ik meestal op een tekenblok met daarnaast gelijk de afmetingen. Ik hoefde eigenlijk alleen nog maar mijn aantekeningen om te zetten in een echt patroon.

Het mooiste aan deze tas vind ik de verhoudingen, hij is precies goed! Veel clutches vind ik te lang of te smal. In deze clutch kan uiteraard niet heel veel gestopt worden. Een telefoon, een autosleutel, een lippenstift en een pasjeshouder gaan net.

Wat ik zo leuk vind aan de tas, is dat hij keihard is! De tas heeft een vast model, dat zorgt er dus voor dat er weinig in kan, tegelijkertijd is hij daardoor extra chique! Dit heb ik ook zoveel mogelijk terug laten komen in mijn eigen ontwerp. De flap en de achterkant van de tas zijn extra verstevigd zodat hij goed rechtop blijft staan en stevig in de hand voelt.